|
|
|
...
میدانم. یک هفته از آخرین نامه ای که باز هم نمیفرستمش میگذرد و من هنوز گیج تصویر هایی هستم که گه گاه هجوم می آورند و خانه ای که صد ها اتاقش هنوز خالی ست. اتاق هایم را رنگ میکنم و مزرعه را میچینم. میدانم که هزار رنگ آفرینشی بیش از توان من است ولی من در رویاهایم و در آرزوهایم بیش از توانم پرواز میکنم. برایت باز خواهم نوشت. تو بمان. فقط تو بمان.
|