|
|
|
...
« حدیث بندگی و دلبردگی » تفاوت میان خدای فیلسوفان و خدای پیامبران در این است که خدای پیامبران را می توان به دعا خواند ٬ اما درباره ی خدای فیلسوفان فقط باید جدال و جنجال کرد. فیلسوفان همچون ریاضیدانانی که به حل معمایی مشغولند ٬ گره از کار فروبسته ی خدا می گشایند ٬ اما پیامبران همچون عاشقانی که با معشوقی نازنین نرد عشق میبازند ٬ سخن از لطف و لطافت آن محبوب جمیل میگویند و دست مردم را در دستان نرم و پر نوازش او میگذارند. ... دعا و نیایش ٬ قبل از آنکه ابزار زندگی باشند ٬ ابراز بندگی اند و بیش از آنکه خواهش تن را ادا کنند ٬ حاجت دل را روا میکنند٬ و برتر از آنکه سفره ی نان را فراخی بخشند ٬ گوهر جان را فربهی می دهند. تسبیح و خرقه لذت مستی نبخشدت همت در این عمل طلب از می فروش کن بر هوشمند سلسله تنها ننهاد دست عشق خواهی که زلف یار کشی ترک هوش کن [ حدیث بندگی و دلبردگی - دکتر سروش ] |